Toen mijn zus en ik uit huis gingen, schreef mijn vader ons een handgeschreven brief met het gedicht van Rutger Kopland 'Vertrek van dochters'. Ik heb het nog altijd bewaard, als relikwie van vader/dochterliefde. Soms herhaalt de geschiedenis zich. Maar dan anders.

Ze zit met 6 vrienden en vriendinnen in de trein van Utrecht naar Amsterdam. Een jaar of twintig, lang donkerblond haar. Student en net uit huis. En ze leest hardop in de treincoupé een bericht op Facebook voor. Van haar moeder.

"Vertrek van dochters. Dat heeft mijn moeder op Facebook gezet. Toen we ergens Sushi zaten te eten! En ze heeft tien likes!" Giechelend begint ze te lezen.

Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.

"En Rudy dan? Die is er toch nog? Of telt de kat niet mee?", zegt ze stoer.

"Jawel" , antwoordt haar vriendin. "Waarom denk je dat ze die genomen heeft?" Dochterlief leest verder, luid proestend.

"En gevoeld en geroken als ze me kusten, ("Gatver!")
een huid en een haar die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen we de tijd nog hadden.

"Wat een vreselijk gedicht", smaalt ze. "Ik vind het wel lief ofzo maar... (Ze hapert) "Mijn zus en ik zijn nu allebei weg, daar gaat het om. Zal ik eronder zetten: 'Gelukkig heb je Rudy nog?' Nee ik zet er niets onder. Moet je horen!"

Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen.

"Hahaha! Mijn zus heeft een reactie toegevoegd: SIELUG!" De stem van Dochter zwelt aan.

Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies datzelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.

Een van haar vriendinnen, die geamuseerd heeft geluisterd, vraagt: "Heeft ze dat gedicht zelf gemaakt?" "Nee", antwoordt Dochterlief, "Van Rutger Kopland ofzo."

"Wie is dat? What the Fuck!"

Dochterlief leest vol inleving de reacties voor, van andere moeders. " 'Slik', zegt iemand. En: 'Dank je, komt op het goede moment.' "