Daan & Daan zijn twee jonge caféhouders die sinds juli van dit jaar het goedlopende café aan het Kattenburgerplein hebben overgenomen van de vorige eigenaar. Van oudsher kwamen hier twee keer per maand de veteranen bijeen, voor een biertje, een hapje en een goed gesprek. De jonge eigenaars hebben het veteranencafé met de inboedel overgenomen. Maar ze voeren langzamerhand ook vernieuwingen door. Zo hebben ze een klein podium gebouwd in de hoek waar sinds de zomer al zangeressen hebben opgetreden, en de film 'Absence of tears' van theaterduo VILT is er vertoond.

Bosnië

Twee maandagen per maand is het café dus voor de veteranen, veel mannen van rond de zeventig met soms een uitschieter naar boven en naar beneden. Ze hebben gediend op missies in brandhaarden als Bosnië, Korea en Libanon, maar er zijn ook nog een paar oud-gedienden die destijds meevochten met de politionele acties in Nederlands-Indië. Ook veel buurtbewoners met een Indische achtergrond waren naar het café gekomen. Al met al een indrukwekkend gezelschap om de voorstelling 'Deze en Genen speciaal' voor te spelen, bijeen gebracht door Wil Janssen, voorzitter van het veteranencafé Amsterdam.

Spot

Ondanks de in- en uitlopende mensen en het kleinste podium ooit met slechts één spot erop, was het een fantastische middag. De heren en dames luisterden aandachtig, pinkten een traantje weg en zongen enthousiast mee. Na afloop kwamen de verhalen los over Jappenkampen, familieleden die aan de Birmaspoorlijn hadden gewerkt en over een man die tijdens de oorlog voortdurend voor de Japanners op de vlucht was. Hij overleefde door de offerandes aan de (heilige) apen op te eten, met een chronische darmziekte tot gevolg.

Spleetogen

Terwijl pianist Jorden van der Leeden en ik bloemen kregen van Luitenant-kolonel Hans Petter, die lovende woorden sprak over de voorstelling, liepen de gemoederen even hoop op. Een veteraan die op zijn stoel stond om niets te missen riep naar het podium: "Mevrouw! Mevrouw! Ik heb twee van die Jappen omgelegd. Van die spleetogen!" En toen brak zijn stem. Gelukkig werd hij goed opgevangen door zijn vrienden, want een uur later trilde hij nog na van alle emoties. De gesprekken gingen nog lang door, onder het genot van een biertje en een Indische gehaktbal.