Pinkpop is.. .een traan bij het optreden van Anouk. Wat is dat toch een mooi, sterk wijf met een waanzinnige stem. Alle vrouwen om me heen zongen keihard mee. En niet onbelangrijk: ik zie op het grote scherm ineens oud-schoolgenootje Jenny Lane in haar achtergrondkoor staan! Houd die talentvolle dame in de gaten.

Pinkpop is...ontdekken dat de muzikanten van Hollywood Undead weliswaar een geweldige entree maken, met hun maskers op, maar dat het na drie nummers wel wat inzakt. En dat ze, eenmaal zonder maskers, helemaal niet meer zo spannend zijn. En dat de Ting Tings een leuk bandje zijn, die met zijn tweeën alles doen: zang, gitaar, drums, toetsen, met hoogstens een beetje hulp van computers. You keep playing me like a fruitmachine!

 

Pinkpop is...leuker dan ik dacht. In de menigte duiken en ondergaan in muziek, muziek, muziek, zweetlucht en juichende mensen. Hamburgers en ijsjes eten, zittend op de grond tussen de platgetrapte bekertjes en afgekloven meloenschillen. Op Pinkpop doe ik mee met de massa, voor mijn part doe ik de wave! Voor even ben ik geen uniek, eigen individu, maar niets meer dan twee handen die de lucht ingaan bij Franz Ferdinand.